Ushbu maqolada davlat siyosati doktrinasi umuman shartnomalarga nisbatan o‘rganiladi va farzand asrab olish to‘g‘risidagi qonun hujjatlarida belgilangan hukumatning o‘ziga xos qoidalari ko‘rib chiqiladi. Maqolaning xulosasiga ko‘ra, o‘rnini bosuvchi ota-onalarni tarbiyalash to‘g‘risidagi shartnomalar 1) farzandlikka olishga rozilik berish qoidalariga mos kelmaydigan, 2) bolalarni sotishni taqiqlovchi qonunlarga mos kelmaydigan va 3) farzand asrab oluvchilarni sinchiklab o‘rganishni talab qiladigan farzandlikka olish qoidalariga mos kelmaydi. Muallif O‘zbekistonda bolalarni sotish holatlari ko‘payib borayotganini qayd etadi. Farzandlikka olish to‘g‘risidagi talablarga har tomonlama javob beradigan o‘rinbosar ota-ona shartnomalari, bekor qilinishi kerak bo‘lgan farzandlikka olishga rozilik to‘g‘risidagi qoidalarga rioya qilmaslik bundan mustasno. Biroq, chaqaloqlarni sotish bo‘yicha taqiqlarni yoki homiylik ostidagi ota-onalarga nisbatan tergovni talab qiluvchi qoidalarni buzadigan o‘rnini bosuvchi ota-ona shartnomasi bekor bo‘lishi kerak. Maqolada davlat siyosati doktrinasi an’anaviy shartnoma qonunchiligiga tatbiq etiladi, farzand asrab olish jarayoni va asosiy davlat siyosati, surrogat farzand asrab olish to‘g‘risidagi shartnomalar va farzandlikka olish to‘g‘risidagi qonunlar o‘rtasidagi nomuvofiqlik ko‘rib chiqiladi.