Mazkur maqola Qozogʻiston Respublikasi, Qirgʻiz Respublikasi va Tojikiston Respublikasining jinoyat-protsessual qonunchiligida ekstraditsiya institutining qiyosiy-huquqiy tahliliga bagʻishlangan. Ekstraditsiya jinoyat odil sudlovining xalqaro hamkorligidagi asosiy huquqiy mexanizm sifatida koʻrib chiqiladi; u adolatdan yashirinayotgan shaxslarni milliy yurisdiksiyadan tashqarida javobgarlikka tortishni taʼminlaydi. Tadqiqot doirasida ekstraditsiya tartibini tartibga soluvchi normalar tahlil qilindi, xususan: so‘rov yuborish tartibi va asosi, ekstraditsiyadan bosh tortish holatlari, vaqtincha hibsga olish tartibi hamda shaxs huquqlarining kafolatlari. Uch mamlakatning jinoyat-protsessual kodekslari taqqoslandi, ularning umumiyliklari va farqli jihatlari aniqlab berildi. Xalqaro shartnomalar roli, oʻzaro oʻxshashlik prinsipi va amaliy qoʻllash xususiyatlariga alohida eʼtibor qaratilgan. Aniqlanishicha, Qozogʻiston qonunchiligida ekstraditsiya jarayonlari ancha batafsil tartibga solingan boʻlsa, Qirgʻiziston va Tojikiston qonunchiligida bu jarayonlar ko‘proq xalqaro majburiyatlar va diplomatik mexanizmlarga asoslangan. Shuningdek, xalqaro inson huquqlari standartlari asosida milliy qonunchilikni uyg‘unlashtirish zarurligi ko‘rsatib o‘tilgan. Maqolada huquqiy hamkorlik samaradorligi va ekstraditsiya qilinayotgan shaxslarning asosiy huquqlarini himoya qilish o‘rtasidagi muvozanatni taʼminlashga yo‘naltirilgan protsessual kafolatlarni takomillashtirish bo‘yicha takliflar berilgan. Tadqiqot qiyosiy-huquqiy va tizimli tahlil metodlariga tayangan holda olib borilgan, unda milliy qonun hujjatlari, xalqaro bitimlar va tahliliy manbalar foydalanilgan. Mazkur maqola jinoyat protsessi, xalqaro huquq va inson huquqlari sohasidagi mutaxassislar uchun mo‘ljallangan.