Ushbu maqolada xalqaro havo huquqi doirasida uchuvchisiz uchish apparatlarini tasniflash va tartibga solishning huquqiy jihatlari o‘rganilgan. Shuningdek, 1944-yildagi Chikago konvensiyasi qoidalaridan tortib zamonaviy IKAO standartlari va tavsiyalarigacha bo‘lgan uchuvchisiz uchish apparatlarining huquqiy maqomini belgilashga doir xalqaro huquqiy yondashuvlarning evolyutsiyasi tahlil qilingan. Maqolada, ayniqsa, uchuvchisiz uchish apparatlarini tasniflash muammolariga, shu jumladan, terminologik nomuvofiqliklar va vazn, maqsad hamda texnik xususiyatlarga asoslangan turli taksonomik yondashuvlarga alohida e’tibor qaratilgan. Shuningdek, davlatning o‘z hududi doirasidagi havo bo‘shlig‘iga nisbatan suverenitetining asosiy masalalari chegaralararo uchuvchisiz uchish apparati operatsiyalari va suverenitetning vertikal chegaralari kontekstida ko‘rib chiqildi. Davlat va xususiy uchuvchisiz uchish apparatlari o‘rtasidagi huquqiy farq o‘rganilib, turli yurisdiksiyalarda ularni tasniflash mezonlari tahlil qilindi. Shu bilan birga, maqolada turli davlatlarning tartibga solish modellarini qiyosiy tahlil qilish asosida uchuvchisiz aviatsiyani xalqaro tartibga solishda uygʻunlashtirish va parchalanish tendensiyalari aniqlandi. Xulosada uchuvchisiz uchish apparatlarining oʻziga xos xususiyatlarini hisobga olishga va texnologik innovatsiyalar hamda aviatsiya xavfsizligi sohasidagi davlatlarning qonuniy manfaatlari oʻrtasidagi muvozanatni taʼminlashga qodir boʻlgan ixtisoslashtirilgan xalqaro huquqiy vositalarni ishlab chiqish zarurligi ta’kidlandi.