Ushbu maqolada tabiiy huquq nazariyasining zamonaviy huquqshunoslikdagi tamoyillari va prinsiplari oʻrganilib, uning konstitutsiyaviy talqini va huquqiy asoslash bilan bogʻliqligiga eʼtibor qaratilgan. Jumladan, tabiiy huquq nazariyasi huquqning tabiiy tartiblarga xos boʻlgan adolatning universal va oʻzgarmas tamoyillariga asoslanishini, huquqiy normalar va institutlarning huquqiyligini baholash uchun axloqiy asosni taʼminlaydi. Maqolada tarixiy va zamonaviy tabiiy huquq nazariyotchilari Aristotel, Foma Akvinskiy va Jon Finnisning ishlariga tayanib, tabiiy huquq nazariyasining falsafiy asoslarini va uning boshqaruv, adolat va inson huquqlariga taʼsiri koʻrib chiqilgan. Xususan, tabiiy huquq tamoyillari konstitutsiyaviylik, huquq ustuvorligi hamda huquq va axloq oʻrtasidagi munosabatlarga qanday taʼsir koʻrsatishi oʻrganilgan, shuningdek, tegishli adabiyotlar koʻrib chiqilib, nazariy munozaralar orqali tabiiy huquq nazariyasi va huquqiy pozitivizm oʻrtasidagi davom etayotgan ziddiyatlar muhokama qilingan. Shuningdek, tabiiy huquq tabiati, uning manbalari va axloq bilan aloqasi haqidagi turli qarashlar yoritilgan. Muayyan axloqiy tamoyillar tabiatga va inson aql-idrokiga xos degan gʻoyaga asoslangan tabiiy huquq asrlar davomida falsafa, huquq va axloq bosqichlarini bosib oʻtdi. Tabiiy huquqning murakkab jihatlarini tahlil etish insoniyat sivilizatsiyasining tayanch nuqtalarini birlashtirgan abadiy tushunchaning mohiyatini anglashga yordam beradi.